Vrijdagavondfilm A Plein Temps
09 jan 2025 ‘A plein temps’ betekent ‘voltijds’, wat wil zeggen dat de hoofdpersoon volledig in beslag wordt genomen door alles wat gedaan moet worden, zonder tijd voor zichzelf over te houden. ‘De marathon van elke dag in de hel van het forenzenbestaan’, zo karakteriseert Trouw-recensent Ronald Rovers het leven van Julie, een alleenstaande moeder van twee kinderen in een voorstad van Parijs. De film begint symbolisch met het ritme van haar ademhaling als de dag begint, want haar wereld beneemt je de adem door de drukte van de metropool, de problemen op het werk, de nalatigheid van de ex-partner bij de betalingen en de verantwoordelijkheid voor de kinderen. Hoe blijf je onder die omstandigheden op de been? Er is hoop Rovers: ‘Er is ook wel degelijk hoop: de film is vergevingsgezinder dan de werkelijkheid die hij laat zien. Dat is fijn voor Julie en het is fijn voor de kijker. Tegelijk weet je, en dat is een pijnlijk besef, dat veel mensen precies zoals Julie door de dagen worden opgejaagd. Opgejaagd in een race die nauwelijks te winnen is.’ Herkenbaar? Kun je uit de race stappen en zelf je leven naar je eigen wens vormgeven in plaats van geleefd te worden? Met de woorden van ons jaarthema: Hoe geef je daaraan ‘handen en voeten’? | ||
terug | ||